Nieuwsoverzicht Nieuws
Magisch en betoverend - Michael Kiwanuka in AFAS Live
Michael Kiwanuka speelde afgelopen woensdag voor een uitverkocht AFAS Live. Zijn tour, die twaalf shows omvat in Europa en het Verenigd Koninkrijk, is zijn eerste eigen tour sinds 2022. Fans krijgen hiermee de primeur om live te genieten van nummers van zijn aankomende vierde album Small Changes. Wij blikken terug op de hoogtepunten:
Het decor mag huiselijk worden genoemd. Overal staan schemerlampjes en er is zelfs een vaas met gele tulpen. Het past bij de intimiteit van de muziek. Met een beetje fantasie is het alsof Michael Kiwanuka in zijn huiskamer voor je staat te zingen. Een geboren podiumdier is hij niet. Praatjes tegen het publiek blijven tot een minimum beperkt. Te verlegen, te geconcentreerd waarschijnlijk ook. Maar met die prachtige stem pakt hij je moeiteloos in.
De hele avond is fijn, maar op zo’n driekwart van het optreden krijgt het echt vleugels. De hit Home Again is het begin van een rondje muziek die heel ingetogen, heel traag en vooral héél indrukwekkend is. Soms zijn er alleen viool en cello als begeleiding, op een ander moment alleen toetsen. Het is uiterst breekbaar allemaal. Geweldig daarom dat er voor de verandering eens geen enkele bezoeker door de muziek heen lult. - Het Parool
Al vanaf het eerste moment wiegt de band de zaal in een trans. Bij opener The Rest of Me klinkt Kiwanuka gelijk warm en geruststellend, waarin hij subtiel wordt gedragen door mooie gitaarpartijen. Bij het daaropvolgende You Ain’t the Problem krijgt de show al snel vaart. De achtergrondzangeressen klinken feilloos. Ze dragen de melodie terwijl ze een tamboerijn in hun hand houden. Op het grote scherm achter de band verschijnt een lachende baby. Het voelt als een viering van het leven, een moment van vreugde in Kiwanuka’s doorgaans melancholische repertoire.
Kiwanuka houdt het hoge niveau vast. Bij Father’s Child zorgen zijn subtiele gitaartokkelen op het einde voor een kippenvelmoment, terwijl bij Black Man in a White World de AFAS Live verandert in een gospelkerk. Voordat hij begint, richt Kiwanuka zich voor het eerst tot de zaal. “How are you feeling, Amsterdam?” vraagt hij. De zaal reageert uitbundig. “So good to be here tonight.” Wat volgt, is een jazzy intro, terwijl op het scherm zwart-witbeelden van sportende zwarte mensen verschijnen. Het is een strijdlied, maar Kiwanuka brengt het met een ontwapenende kalmte en veerkracht, precies zoals we hem kennen. - Soundz
Een groot deel van Kiwanuka’s werk voelt vanavond sowieso urgenter en beklemmender dan tevoren. En wat wil je ook, met een Brits-Oegandese zanger die over (rassen)ongelijkheid, naastenliefde en interpersoonlijke relaties zingt, terwijl de wereld uiteengescheurd dreigt te worden door een geschminkte totaalidioot met waanideeën, en minderheden aan de andere kant van de oceaan hun leven niet meer zeker lijken te zijn. Black Man in a White World, steeds sneller en dreigender gespeeld, komt dan ook binnen als een mokerslag.
Even verderop in de set is het tijd voor het enige ‘praatje’ van de avond, als hij stilstaat bij de bijzondere band die hij met Nederland heeft, en hoe hij hier al vroeg in zijn carrière op handen gedragen werd. Dat kan maar één ding betekenen: doorbraaktrack Home Again. Naast me voelt een vrouw met natte ogen aan haar zwangere buik, alsof ze alvast een onderonsje met haar ongeboren kindje heeft. De voormalig Mercury Prize-winnaar krijgt met het liedje de hele AFAS stil – schitterend. - OOR
Des te mooier kwamen viool en akoestische gitaar naar boven drijven in Home Again, een van Kiwanuka’s vroegste liedjes. Nederland viel als een van de eerste landen voor de eigenzinnige soul van Kiwanuka, waar hij zich woensdag dankbaar voor toonde.
Sinds dat debuut in 2012 is zijn muziek hooguit rijker gearrangeerd en intrigeerde Kiwanuka woensdag ook regelmatig met lange psychedelische verrijkingen van zijn liedjes. Het was soms dan ook alsof je Pink Floyds David Gilmour gitaar hoorde spelen, maar potsierlijk werd het nooit. - Volkskrant
Foto's door Ferdy Damman