Nieuwsoverzicht Nieuws
''6000 people and you could hear a pin drop''... – Opeth overstijgt zichzelf in AFAS Live.
De Zweedse mannen van Opeth namen deze zaterdag een uitverkocht AFAS Live over. Verreweg de grootste Nederlandse show van de prog-rock band tot nu toe. Een show die ons nog lang bij zal blijven. Wij hebben de hoogtepunten op een rij gezet.
Na de eerste vier nummers viel er al iets op: de grunts van Mikael zijn weer helemaal terug, zoals vanouds. Met twee nummers van het legendarische Blackwater Park en het eveneens sterke Deliverance duiken de heren het ruwere, hardere verleden van Opeth in. De twee nieuwe nummers van The Last Will and Testament, waarin de band duidelijk weer terug gaat naar de roots, sluiten hier perfect op aan. Mikael is het grunten nog niet verleerd. Sterker nog, nooit klonk hij beter. - Festileaks
Met The Leper Affinity schitteren de harmonieuze passages volop, waarbij Åkerfeldt regelmatig een ‘duel’ aangaat met de gitarist. De muzikale klasse spat ervan af, en vooral Åkerfeldts kenmerkende cleane zang aan het einde krijgt een daverend applaus.
De goedlachse frontman, hij is reeds de vijftig gepasseerd, zet vervolgens de jarige toetsenist even in het zonnetje. Het publiek zingt hem toe, waarna Åkerfeldt gevat opmerkt dat het verjaardagsliedje ‘klinkt als shit’, volgens hem te wijten aan de aanwezige wietlucht in de zaal. Uiteraard is die er helemaal niet, het blijkt een grapje (en er zullen nog velen volgen). - Soundz
Net als het haast té degelijk begint te worden, komt Opeth met een slot dat je lang bijblijft. Na het brute epos Ghost of Perdition, het ultieme Opeth-nummer uit 2005, volgt een ontroerende vertolking van de rockballade A Story Never Told, met de ‘schone’ zangstem van Åkerfeldt, een bloedmooie solo van stergitarist Fredrik Åkesson en een podium dat baadt in een psychedelisch paars licht. Een adembenemend muzikaal mantra. - De Volkskrant
Het publiek geniet zichtbaar van zijn praatjes. Er wordt veel gelachen en gegrinnikt. Maar als de band speelt lijkt iedereen juist volledig op te gaan in de muziek. Dat gebeurt vooral tijdens het tien minuten durende Ghost Of Perdition. Er wordt geheadbangd, gebruld en meegezongen, terwijl Opeth zijn ingewikkelde muziek brengt met ogenschijnlijk gemak.
Wanneer de band zich opmaakt voor de toegift, spreekt Åkerfeldt het uitzinnige publiek nog een keer toe. Hij stelt de band voor aan de hand van foto’s van The Last Will And Testament en toont zich bijzonder dankbaar voor de ontvangst. Hij voelt zich thuis in Amsterdam en ziet AFAS Live als een grote woonkamer, waarin hij het liefst met alle aanwezigen een heel seizoen van Seinfeld zou willen kijken. De keuze valt op het spelen van slotnummers Sorceress en Deliverance. Tijdens de donderende grande finale smelten band en publiek samen, tot één (intelligent) geheel. - OOR